نان پختن

(مصدر ) ۱ - پختن وتهیه کردن نان .۲ - توطئه کردن ضدکسی سبب مسئولیت کسی شدن واو را گناهکار قلمداد کردن : نانی برایش میپزم که حظ کند.

(پُ تَ ) (مص م . ) ۱ - نان ساختن . ۲ - توطئه کردن .

نان پختن. [ پ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) نان ساختن. ( ناظم الاطباء ). اختباز. خبز. ( تاج المصادر بیهقی ).
- نان خود را پختن ؛ کار خود را بسامان کردن. بار خود را بستن :
خویش را موزون و چست و سخته کن
ز آب دیده نان خود را پخته کن.- نان کسی پخته بودن یا پخته شدن ؛ آماده و فراهم بودن اسباب کار و معاش او. مهیا شدن موجبات رفاه و آسایش وی :
هر جا که در نواحی کرمانشهان ددی است
نانش بپخته از جگر خصم خام تست.به همه جای نان من پخته ست
به همه جوی آب من رانده ست.پخته شد نان جهانداری تو
طمع خصم سراسر خام است.سپهر نان مرا پخته داشت چون خورشید
اگر چو ماه به قرصی مدار داشتمی.ای خداوندی که اندر خشک سال قحط جود
پخته شد از آب انعام تو نان گرسنه.ز کلک تیره تو روشن است آب علوم
زتاب خاطر تو پخته گشت نان سخن.چون نان ملک ز آتش بأس تو پخته شد
در آب عجز کار حسود تو خام شد.بنزد بخت نشد نان هیچکس پخته
که تا نکرد ز خون عدوت خاک خمیر.برِ اقبال نانش پخته گر بود
کنون شد از دل دشمن کبابش.|| توطئه کردن و نقشه کشیدن به زیان کسی : نانی برایش میپزم که حظ کند!