(مُ تَ خَ لِ ) [ ع . ] (ص . ) دارای سوراخ ها، فضاهای خالی و حفره ها، سوراخ سوراخ .
متخلل
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
متخلل. [ م ُ ت َ خ َل ْ ل ِ ] ( ع ص ) آن که خلال کند در دندان بعد طعام خوردن. ( آنندراج ) کسی که پس از خوردن ، خلال در دندان کند. ( ناظم الاطباء ). || خلل انداز. ( آنندراج ) ( غیاث ). و رجوع به تخلل شود.
کلمات دیگر: