نبک

( اسم ) تراوش آب ازکنارچشمه ورودخانه زهاب : گیردی آب جوی راپندام چون بودبسته نبک راه زخس . رودکی .لفااق.۱٠ - ۳٠۹ )
قریه ایست بین حمص و دمشق .

(نَ ) (اِ. ) زهاب ، جایی کنار چشمه یا رودخانه که آب باریکی از آن خارج می شود.

نبک. [ ن َ ] ( اِ ) زهاب را گویند، و آن تراویدن آب باشد از کنار چشمه و رودخانه. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). زه آب. ( لغت فرس اسدی ) ( اوبهی ). زهاب. تراوش آب ازکنار چشمه و رودخانه. ( برهان قاطع ). بمعنی تراویدن آب بود از کنار چشمه و رودخانه ، و آن را به پارسی زهاب نیز گویند، یعنی زایش آب. ( انجمن آرا ). تراویدن آب بود از کناره چشمه و رودخانه ، و آن را زهاب نیز خوانند. ( فرهنگ نظام از جهانگیری ). نبک ، زه آب [ ره آب ، مرحوم دهخدا ] بود. رودکی سمرقندی گوید :
گیردی آب جوی را پندام
چون بودبسته نبک راه ز خس.
( حاشیه برهان قاطع معین از فرهنگ اسدی ). || در خراسان بمعنی گوشه کوه است. ( فرهنگ نظام ).

---

نبک. [ ن َ ب َ / ن َ ] ( ع اِ ) ج ِ نَبْکة و نَبَکة. رجوع به نبکة شود.

---

نبک. [ ن َ ] ( اِخ ) قریه ای است بین حمص و دمشق. ( از معجم البلدان ).

جایی در کنار چشمه یا رودخانه که آب باریکی از آن خارج شود، زه آب.