نافه گشا

( ~. گُ ) (ص مر. ) خوشبو، معطر.

نافه گشا. [ ف َ / ف ِ گ ُ ] ( نف مرکب ) آنکه نافه مشک را باز می کند و از هم می گشاید. که با گشودن نافه هوا را مشک آگین و معطر می کند.

۱. آن که نافۀ مشک را بگشاید و بوی خوش پراکنده سازد، نافه گشاینده: هوا مسیح نفس گشت و خاک نافه گشای / درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد (حافظ: ۳۵۸ ).
۲. [مجاز] خوش بوکنندۀ هوا.