متجره

(مُ تَ جَ رُِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - برهنه گردنده . ۲ - مجرد شونده .

( متجرة ) متجرة. [ م َ ج َ رَ ] ( ع ص ، اِ ) ( از «ت ج ر» ) سوداجای ، یقال ارض متجرة. ( منتهی الارب ) ( از محیطالمحیط ) ( از معجم متن اللغة ). جائی که در آن سوداگری می کنند و از آن مال التجاره بیرون می برند. ( ناظم الاطباء ). جای بازرگانی. محل تجارت. تجارتخانه. ج ، متاجر.