مارکسیسم-لنینیسم-مائوئیسم (م-ل-م یا م ل م، به انگلیسی: M-L-M or MLM) گرایشی نظری است که بر اساس مارکسیسم-لنینیسم و برخی از جوانب اندیشهٔ مائو تسه تونگ بنیان نهاده شده است. این گرایش نخستین بار در سال ۱۹۹۳ از سوی جنبش انقلابی انترناسیونالیستی رسمیت بخشیده شد.
هر تلاشی در راستای مبارزه با بورژوازی در شرایط خاص خود، با استفاده از همان تاکتیک ها و استراتژی هایی که بورژوازی به کار می برد، به شکست منجر خواهد شد. (مائوئیست ها استناد می کنند که جدای از انقلاب اکتبر، هر تلاش انقلابی مستقل که از جنگ متعارف بهره بگیرد، توسط بورژوازی به شکست انجامیده شده است)
نمی توان پیش بینی کرد که چه زمانی شرایط عینی برای انقلاب وجود خواهد داشت؛ بنابراین شرایط ذهنی -به عنوان مثال آگاهی طبقاتی- می باید در روند پیشرفت شکل داده شود.
تسخیر قدرت دولتی به یکباره در یک سقوط رخ نمی دهد. شرایط قدرت دوگانه در مرحلهٔ جنگ درازمدت خلق و هنگامی ظهور می کند که پیشاهنگ پرولتاریا بخش هایی از کشور را هم زمان با بورژوازی کنترل می کند.
حزب اگر تجربهٔ نظامی در خودش نداشته باشد، نمی تواند به رهبری پرولتاریا در تسخیر قدرت امیدوار باشد؛ بنابراین تجربهٔ نظامی - مثلاً تجربهٔ به دست آمده در پیکار واقعی، حتی در مقیاسی محدود- می باید در روند پیشرفت تسخیر قدرت به دست بیاید. قدرت دوگانه، علاوه بر اینکه برای دیکتاتوری پرولتاریا ضرورت دارد، (در کنار دانش مدنی، سوخت لازم برای تلاش های تبلیغاتی، مصالح کمکی برای حزب، و گسترش و توسعهٔ مشی توده ای) در فراهم آوردن این تجربهٔ نظامی ارزش فراوانی دارد.
مائوئیسم از دههٔ ۱۹۶۰ به بعد -زمانی که برخی از سازمان های مارکسیستی ضد تحریف گری (آنتی ریویزیونیستی) در شکاف چینی-شوروی طرف چین را گرفتند، تا ۱۹۹۳ -زمانی که جنبش انقلابی انترناسیونالیستی (RIM) به مارکسیسم-لنینیسم-مائوئیسم همچون مرحله ای تازه و بالاتر از مارکسیسم-لنینیسم رسمیت بخشید، به عنوان مترادف اندیشهٔ مائو تسه تونگ (و یا همچنین مارکسیسم-لنینیسم اندیشهٔ مائو تسه تونگ) در نظر گرفته می شد. این باعث انشعاب در جنبش مائوئیستی شد و پیروان اندیشهٔ مائو تسه تونگ با ترک کردن جنبش انقلابی انترناسیونالیستی (RIM) حول همایش بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست لنینیست (نشریه بین الملل) جمع شدند.
تئوری مشی توده ای بر بنیان تئوری حزب پیشتاز ولادیمیر لنین، استراتژی عمومی کردن ایدئولوژی انقلابی، تثبیت دیکتاتوری پرولتاریا و قویتر ساختن حزب را برای بنا نهادن سوسیالیسم معین می کند.
مشی توده ای می تواند در عبارت «از توده ها، برای توده ها» خلاصه شود و دارای سه جزء (یا مرحله) به شرح زیر است:
هر تلاشی در راستای مبارزه با بورژوازی در شرایط خاص خود، با استفاده از همان تاکتیک ها و استراتژی هایی که بورژوازی به کار می برد، به شکست منجر خواهد شد. (مائوئیست ها استناد می کنند که جدای از انقلاب اکتبر، هر تلاش انقلابی مستقل که از جنگ متعارف بهره بگیرد، توسط بورژوازی به شکست انجامیده شده است)
نمی توان پیش بینی کرد که چه زمانی شرایط عینی برای انقلاب وجود خواهد داشت؛ بنابراین شرایط ذهنی -به عنوان مثال آگاهی طبقاتی- می باید در روند پیشرفت شکل داده شود.
تسخیر قدرت دولتی به یکباره در یک سقوط رخ نمی دهد. شرایط قدرت دوگانه در مرحلهٔ جنگ درازمدت خلق و هنگامی ظهور می کند که پیشاهنگ پرولتاریا بخش هایی از کشور را هم زمان با بورژوازی کنترل می کند.
حزب اگر تجربهٔ نظامی در خودش نداشته باشد، نمی تواند به رهبری پرولتاریا در تسخیر قدرت امیدوار باشد؛ بنابراین تجربهٔ نظامی - مثلاً تجربهٔ به دست آمده در پیکار واقعی، حتی در مقیاسی محدود- می باید در روند پیشرفت تسخیر قدرت به دست بیاید. قدرت دوگانه، علاوه بر اینکه برای دیکتاتوری پرولتاریا ضرورت دارد، (در کنار دانش مدنی، سوخت لازم برای تلاش های تبلیغاتی، مصالح کمکی برای حزب، و گسترش و توسعهٔ مشی توده ای) در فراهم آوردن این تجربهٔ نظامی ارزش فراوانی دارد.
مائوئیسم از دههٔ ۱۹۶۰ به بعد -زمانی که برخی از سازمان های مارکسیستی ضد تحریف گری (آنتی ریویزیونیستی) در شکاف چینی-شوروی طرف چین را گرفتند، تا ۱۹۹۳ -زمانی که جنبش انقلابی انترناسیونالیستی (RIM) به مارکسیسم-لنینیسم-مائوئیسم همچون مرحله ای تازه و بالاتر از مارکسیسم-لنینیسم رسمیت بخشید، به عنوان مترادف اندیشهٔ مائو تسه تونگ (و یا همچنین مارکسیسم-لنینیسم اندیشهٔ مائو تسه تونگ) در نظر گرفته می شد. این باعث انشعاب در جنبش مائوئیستی شد و پیروان اندیشهٔ مائو تسه تونگ با ترک کردن جنبش انقلابی انترناسیونالیستی (RIM) حول همایش بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست لنینیست (نشریه بین الملل) جمع شدند.
تئوری مشی توده ای بر بنیان تئوری حزب پیشتاز ولادیمیر لنین، استراتژی عمومی کردن ایدئولوژی انقلابی، تثبیت دیکتاتوری پرولتاریا و قویتر ساختن حزب را برای بنا نهادن سوسیالیسم معین می کند.
مشی توده ای می تواند در عبارت «از توده ها، برای توده ها» خلاصه شود و دارای سه جزء (یا مرحله) به شرح زیر است: