خوابگاه
گاه خواب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گاه خواب. [ هَِ خوا / خا ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) خوابگاه. جای خوابیدن. تخت خواب :
تا دو سه ماه دگر مر خلق را خواهم نمود
از پی او گاه خوابی ساخته بر تخت خان.
تا دو سه ماه دگر مر خلق را خواهم نمود
از پی او گاه خوابی ساخته بر تخت خان.
فرخی.
کلمات دیگر: