ربیعه بن سفیان بن سعد بن مالک معروف به مرقش اصغر شاعر دوران جاهلیت و از مردم نجد بود .
ربیعهبن سفیان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ربیعةبن سفیان ) ربیعةبن سفیان. [ رَ ع َ ت ِ ن ِ س ُف ْ ] ( اِخ ) ابن سعدبن مالک ، معروف به مرقش اصغر. شاعر دوران جاهلیت و از مردم نجد بود. ربیعة از حیث جمال زیباترین ِ مردم واز جهت شعر برترین آنها بشمار می رفت. او برادرزاده ٔمرقش بزرگ و عموی طرفةبن عبد بود. وی در حدود سال 50 قبل از هجرت درگذشت. ( از اعلام زرکلی چ جدید ج 3 ).
ربیعةبن سفیان . [ رَ ع َ ت ِ ن ِ س ُف ْ ] (اِخ ) ابن سعدبن مالک ، معروف به مرقش اصغر. شاعر دوران جاهلیت و از مردم نجد بود. ربیعة از حیث جمال زیباترین ِ مردم واز جهت شعر برترین آنها بشمار می رفت . او برادرزاده ٔمرقش بزرگ و عموی طرفةبن عبد بود. وی در حدود سال 50 قبل از هجرت درگذشت . (از اعلام زرکلی چ جدید ج 3).
کلمات دیگر: