دیبای سبز
سبز دیبا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سبز دیبا. [ س َ ] ( اِ مرکب ) دیبای سبز :
رنگ سپیدی بر زمین از سونش دندانْش بین
سوهان بادش پیش از این بر سبز دیبا ریخته.
رنگ سپیدی بر زمین از سونش دندانْش بین
سوهان بادش پیش از این بر سبز دیبا ریخته.
خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 390 ).
کلمات دیگر: