ربیعهبن یحیی

ربیعةبن یحیی . [ رَ ع َ ت ِ ن ِ ی َح ْ یا ] (اِخ ) ابن معاویة، معروف به اعشی تَغْلِب از بنی تغلب . شاعری بود که در دوران خلافت امویان شهرت یافت . زادگاه ربیعة در اطراف موصل بود، به شام مسافرت کرد و در آنجا به ولیدبن عبدالملک پیوست و به مدح وی پرداخت . یاقوت گفته است : ربیعة مسیحی بود و بمذهب مسیحی درگذشت گاهی در بادیه و زمانی در شهر اقامت می ورزید. مرگ وی به سال 92 هَ . ق . روی داد. (از اعلام زرکلی چ جدید ج 3). و رجوع به معجم الادباء ص 207 ج 4 شود.