کنایه از نواخته
سبز کرده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سبزکرده.[ س َ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از نواخته. || کنایه از برکشیده. ( آنندراج ) :
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش
با سبزکرده های سخن سرگران مباش.
ز سبزکرده خود آب را دریغ مدار.
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش
با سبزکرده های سخن سرگران مباش.
صائب ( از آنندراج ).
ز طوطیان شکر ناب را دریغ مدارز سبزکرده خود آب را دریغ مدار.
صائب ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: