<div class="boxBd">ربوخ. [ رَ ] ( ع ص ) زنی که وقت نزدیکی با مرد بیهوش گردد. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). <hr>ربوخ. [ رُ ] ( ع مص ) ربخ. رباخ. رجوع به ربخ و رباخ شود.</div>

ربوخ. [ رَ ] ( ع ص ) زنی که وقت نزدیکی با مرد بیهوش گردد. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ربوخ. [ رُ ] ( ع مص ) ربخ. رباخ. رجوع به ربخ و رباخ شود.

لغت نامه دهخدا

ربوخ . [ رَ ] (ع ص ) زنی که وقت نزدیکی با مرد بیهوش گردد. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء).

ربوخ . [ رَ ] (ع ص ) زنی که وقت نزدیکی با مرد بیهوش گردد. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء).

ربوخ . [ رُ ] (ع مص ) ربخ . رباخ . رجوع به ربخ و رباخ شود.

ربوخ . [ رُ ] (ع مص ) ربخ . رباخ . رجوع به ربخ و رباخ شود.