پسر چوپان چوپان زاده
شبان زاده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شبان زاده. [ ش ُ /ش َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ، اِ مرکب ) پسر چوپان. چوپان زاده. از نسل چوپان و شبان. فرزند شبان :
شبان زاده ای را چنان در کنار
بگیری و از کس نیایدت عار.
شبان زاده را آرزو کرد گاه
که ساسان شبان و شبان زاده بود
نه بابک شبانی بدو داده بود.
شبان زاده ای را چنان در کنار
بگیری و از کس نیایدت عار.
فردوسی.
یکی تاج با او بد و مهر شاه شبان زاده را آرزو کرد گاه
که ساسان شبان و شبان زاده بود
نه بابک شبانی بدو داده بود.
فردوسی.
کلمات دیگر: