صف نعال

صف آخرین که بجانب بیرون باشد که اهل مجلس متصل آن نعلین از پا گذارند

صف نعال. [ ص َف ْ ف ِ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب )صف آخرین که بجانب بیرون باشد که اهل مجلس متصل آن نعلین از پا گذارند. ( غیاث اللغات ). پای ماچان. کفش کن. انتهای مجلس. نزدیک کفش کن. مقابل صدر :
وز گاه بیفتد بسوی چاه فرودین
وز صدر برانندسوی صف نعالش.چون حاضر کردند و در صف نعال بداشت شاه گفت... ( سندبادنامه چ احمد آتش ص 322 ). پس برفت و درآمد و بصف نعال بنشست گفتند این نه جای تست. ( تذکرةالاولیاء ).
بدر میجویم از آنم چون هلال
صدر می جویم در این صف نعال.نیست دستی که کشد دست مرا یارانه
وز چنین صف نعالم سوی پیشانه برد.بود که صدرنشینان بارگاه قبول
نظر کنند به بیچارگان صف نعال.به آستانه نشینان بچشم کم منگر
که ره بصدر ز صف نعال می آید.رجوع به صف النعال شود.