<div class="boxBd">کون سوخته. [ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) آنکه سرینش سوخته. || کنایه از کسی که زیانی سخت دیده. آنکه کلاه به سرش رفته. || شخصی که از نام و ننگ درگذشته باشد. ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ) : <br>در گلشن عشق بدقماریم <br>کون سوخته های روزگاریم.<div class="au">غزالی ( از آنندراج ).</div></div>

کون سوخته. [ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) آنکه سرینش سوخته. || کنایه از کسی که زیانی سخت دیده. آنکه کلاه به سرش رفته. || شخصی که از نام و ننگ درگذشته باشد. ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ) : در گلشن عشق بدقماریم کون سوخته های روزگاریم. غزالی ( از آنندراج ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">۱ - آنکه سرینش سوخته . ۲ - کسی که زیانی سخت دیده آنکه کلاه بسرش رفته . ۳ - آنکه از نام و تنگ در گذشته : در گلشن عشق بد قماریم کون سوخته های روزگاریم . ( غزالی )</div>

۱ - آنکه سرینش سوخته . ۲ - کسی که زیانی سخت دیده آنکه کلاه بسرش رفته . ۳ - آنکه از نام و تنگ در گذشته : در گلشن عشق بد قماریم کون سوخته های روزگاریم . ( غزالی )

فرهنگ فارسی

کسی که ناسزا شنیده باشد و نکوهیده شده باشد<br>

کسی که ناسزا شنیده باشد و نکوهیده شده باشد

کون سوخته

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد کاربران