انگشت نما

صارخ

هر چیز آشکار و نمودار نموده شده بانگشت کامل واشهر و رسوا ٠ مشهور به بدی ٠

( انگشت نما (ی ) ) ( ~. نَ یا نُ ) (ص مر. ) معروف و مشهور.

انگشت نما. [ اَ گ ُ ن َ / ن ِ / ن ُ ] ( ن مف مرکب ) هر چیز آشکار و نمودار. نموده شده به انگشت. و هر چیز مشهور و معروف بخصوص در بدی. ( ناظم الاطباء ). کنایه از کسی که بخوبی یا بدی مشهور خلق شود و او را بیکدیگر نمایند. ( انجمن آرا ). مشارالیه بالبنان. ( آنندراج ). کامل و اشهر و رسوا. ( غیاث اللغات ). مشار با لبنان. عَلَم. مشتهر. مشهور ببدی. ( یادداشت مؤلف ) :
بر عارض لاله رنگ آن سرو روان
آن نیست نشان آبله گشته عیان
در شهر بخوبی شده انگشت نما
زآسیب اشاره بر رخش مانده نشان.بدر فلک فضلی و در هر هنر و فضل
انگشت نمای همه عالم چو هلالی.و در معارف و حقایق انگشت نمابود.انگشت نمای خلق بودم
مانند هلال از آن مه تام.انگشت نمای خلق بودن
زشت است ولیک با تو زیباست.سر انگشت تحیر بگزد عقل بدندان
چون تأمل کند آن صورت انگشت نما را.نه من انگشت نمایم بهواداری کویت
که تو انگشت نمایی و خلایق نگرانت.ای که انگشت نمایی بکرم در همه شهر
وه که در کار غریبان عجبت اهمالی است.آن روز که مه شدی نمیدانستی
کانگشت نمای عالمی خواهی شد.- انگشت نما گشتن ؛ مشهور شدن :
بی ریاضت نتوان شهره آفاق شدن
مه چو لاغر شود انگشت نما میگردد.بگذر از نام که تا گل نکند رسوایی
حاتم انگشت نما گشت که نامی دارد.و رجوع به ماده بعد شود.

۱. کسی که بسیاری از مردم او را بشناسند و به یکدیگر نشان دهند، معروف، مشهور.
۲. کسی که به داشتن یک صفت بد مشهور باشد.

انگُست کَش