مترادف تیمار : اندوه، غم، اندوه گساری، غم خواری، حضانت، سرپرستی، پرستاری، توجه، اندیشه، فکر
تیمار
مترادف تیمار : اندوه، غم، اندوه گساری، غم خواری، حضانت، سرپرستی، پرستاری، توجه، اندیشه، فکر
فارسی به انگلیسی
care, attendance, [lit.] sorrow
care, custody, ministration, ministry, nursing, service, treatment
فارسی به عربی
حضور , عنایة
مترادف و متضاد
حضانت، سرپرستی
پرستاری، توجه
اندیشه، فکر
۱. اندوه، غم
۲. اندوهگساری، غمخواری
۳. حضانت، سرپرستی
۴. پرستاری، توجه
۵. اندیشه، فکر
اندوه، غم
اندوهگساری، غمخواری
توجه، غم، بیم، مواظبت، سرپرستی، تیمار، پرستاری، مراقبت، پروا، دلواپسی غم
توجه، رسیدگی، حضور، حضار، ملازمت، همراهان، خدمت، سرپرستی، تیمار، پرستاری، ملتزمین
فرهنگ فارسی
پرستاری، ونوازش ومراقبت شخص بیمار، دلسوزی
( اسم ) ۱- خدمت و غمخواری و محافظت کسی که بیمار بود تعهد. ۲- فکرواندیشه .
( اسم ) ۱- خدمت و غمخواری و محافظت کسی که بیمار بود تعهد. ۲- فکرواندیشه .
فرهنگ معین
(اِ. ) ۱ - خدمت و غمخواری . ۲ - فکر، اندیشه . ۳ - پرستاری .
لغت نامه دهخدا
تیمار. ( اِ ) غم باشد و تیمار داشتن ، غم خوردن بود. ( فرهنگ جهانگیری ). غم. ( فرهنگ رشیدی ) ( شرفنامه منیری ) ( آنندراج ). رنج و اندوه. ( ناظم الاطباء ) :
از او بی اندهی بگزین و شادی با تن آسانی
به تیمار جهان دل را چرا باید که بخسانی.
شادی او بجای تیمار است.
بیمار و به تیمار و نژند و غم خورده.
برادر غم و تیمار من مگر توئیا.
به تیمار و عذاب اندر ابا دولت به پیکار است.
بدین درد و تیمار و آزارها.
ز تیمار آن لشکر آزاد گشت.
پر از رنج و تیمار و درد و زحیر.
هر آن کس که بشنید غمخوارگشت.
مرا گوئی چرا نالی ز تیمار.
مخالفان همه با گرم و انده و تیمار.
رست ز تیمار و ز کرب و حزن.
چرا همیشه به تیمار خواهدم هموار.
همیشه جفت بود تنگدستی و تیمار.
فاخته نای همی سازد طنبور بساز.
تو گویی در جگر دارم دو صد یا سنج کزکانی.
مخر تیمار و درد جاودانی.
چرا داری به دل تیمار رفته.
گشاده گردد از دل ابر تیمار.
تو به تیمار مهل باز به تیم آر مرا.
از او بی اندهی بگزین و شادی با تن آسانی
به تیمار جهان دل را چرا باید که بخسانی.
رودکی.
نیکی او بجایگاه بد است شادی او بجای تیمار است.
رودکی.
من مانده به خانه در پیخسته و خسته بیمار و به تیمار و نژند و غم خورده.
خسروانی.
شبا پدید نیاید همی کرانه توبرادر غم و تیمار من مگر توئیا.
آغاجی.
چرا این مردم دانا و زیرکسار و فرزانه به تیمار و عذاب اندر ابا دولت به پیکار است.
خسروی.
نسوزد دلت بر چنین کارهابدین درد و تیمار و آزارها.
فردوسی.
شهنشاه ایران از آن شاد گشت ز تیمار آن لشکر آزاد گشت.
فردوسی.
کنون مادرت ماند بی تو اسیرپر از رنج و تیمار و درد و زحیر.
فردوسی.
جهان سر بسر پر ز تیمار گشت هر آن کس که بشنید غمخوارگشت.
فردوسی.
مرا گوئی چرا گریی زاندوه مرا گوئی چرا نالی ز تیمار.
فرخی.
امیر شاد بد و بندگان او هم شادمخالفان همه با گرم و انده و تیمار.
فرخی.
هر که بر او سایه فکند آن درخت رست ز تیمار و ز کرب و حزن.
فرخی.
اگر همیشه بشادیش خواهم ای عجبی چرا همیشه به تیمار خواهدم هموار.
عنصری.
به تنگدستی ماند همی مخالفتش همیشه جفت بود تنگدستی و تیمار.
عنصری.
بوستان عود همی سوزد تیمار بسوزفاخته نای همی سازد طنبور بساز.
منوچهری.
عجب دلتنگ و غمخوارم ز حد بگذشت تیمارم تو گویی در جگر دارم دو صد یا سنج کزکانی.
منوچهری.
در این دو روزه دور زندگانی مخر تیمار و درد جاودانی.
( ویس و رامین ).
بروز رفته ماند یار رفته چرا داری به دل تیمار رفته.
( ویس و رامین ).
کجا چون دیده ریزد اشک بسیارگشاده گردد از دل ابر تیمار.
( ویس و رامین ).
من ز تیم تو به تیمار گرفتار شدم تو به تیمار مهل باز به تیم آر مرا.
تیمار. (اِ) غم باشد و تیمار داشتن ، غم خوردن بود. (فرهنگ جهانگیری ). غم . (فرهنگ رشیدی ) (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ). رنج و اندوه . (ناظم الاطباء) :
از او بی اندهی بگزین و شادی با تن آسانی
به تیمار جهان دل را چرا باید که بخسانی .
نیکی او بجایگاه بد است
شادی او بجای تیمار است .
من مانده به خانه در پیخسته و خسته
بیمار و به تیمار و نژند و غم خورده .
شبا پدید نیاید همی کرانه ٔ تو
برادر غم و تیمار من مگر توئیا.
چرا این مردم دانا و زیرکسار و فرزانه
به تیمار و عذاب اندر ابا دولت به پیکار است .
نسوزد دلت بر چنین کارها
بدین درد و تیمار و آزارها.
شهنشاه ایران از آن شاد گشت
ز تیمار آن لشکر آزاد گشت .
کنون مادرت ماند بی تو اسیر
پر از رنج و تیمار و درد و زحیر.
جهان سر بسر پر ز تیمار گشت
هر آن کس که بشنید غمخوارگشت .
مرا گوئی چرا گریی زاندوه
مرا گوئی چرا نالی ز تیمار.
امیر شاد بد و بندگان او هم شاد
مخالفان همه با گرم و انده و تیمار.
هر که بر او سایه فکند آن درخت
رست ز تیمار و ز کرب و حزن .
اگر همیشه بشادیش خواهم ای عجبی
چرا همیشه به تیمار خواهدم هموار.
به تنگدستی ماند همی مخالفتش
همیشه جفت بود تنگدستی و تیمار.
بوستان عود همی سوزد تیمار بسوز
فاخته نای همی سازد طنبور بساز.
عجب دلتنگ و غمخوارم ز حد بگذشت تیمارم
تو گویی در جگر دارم دو صد یا سنج کزکانی .
در این دو روزه دور زندگانی
مخر تیمار و درد جاودانی .
بروز رفته ماند یار رفته
چرا داری به دل تیمار رفته .
کجا چون دیده ریزد اشک بسیار
گشاده گردد از دل ابر تیمار.
من ز تیم تو به تیمار گرفتار شدم
تو به تیمار مهل باز به تیم آر مرا.
ولیکن چو با هر دوام کار نیست
چو هرگز نباشدم تیمار نیست .
دلاور نبرد ایچ تیمار مرگ
میان بست بر جنگ و پیکار گرگ .
ز دختر بپرسید پس شهریار
بترسید دختر ز تیمار یار.
بدینار و هر چیز و تیمار سخت
توان یافت جز زندگانی و بخت .
ای دل خواهی که در دل آرام رسی
بی تیماری بدان مه تام رسی
با او به مراد دل بزی ای دل از آنک
ار دانی خواست کام در کام رسی .
مر این درد نه از پی زادن است
که این درد و تیمار جان دادن است .
سوی آب چندان چه داری شتاب
تو تیمار جان خور، نه تیمار آب .
هر که او انده و تیمار تو نگزیند
تو به خیره چه خوری انده و تیمارش .
ای طلبکار طربها مطربی را عمروار
چند جوئی در سرای رنج و تیمار و تعب .
که دنیا را نه تیمار است و نه مهر
ز بهر خود مباش از وی به تیمار.
هر کسی را هست تیماری ز دنیا و مرا
جز ز بهر طاعت اولاد تو تیمار نیست .
در کشتنم بگرد من اندر شد
پیوسته همچو دایره تیمارم .
ز تیمار آن لعبت زهره فعل
ز هجران آن روی خورشیدفر.
ای گرامی ترا کجا جویم
درد و تیمار تو کرا گویم .
وقت شادی به نشینی ، خود کند هر دشمنی
دوست آن باشد که با جان وقت تیمار ایستد.
از جود تو و عدل تو غزنی چو بهشت است
زیرا که در او هست نه بیمار و نه تیمار.
به سنان غم و تیمار و حزن
سینه ٔ خصم تو بشکافته شد.
از آن دروغ که گفتم که خویش یزدانم
زیادتست غم و رنج و گرم و تیمارم .
غریب و شهری و پیر و جوان و خرد و درشت
همی فشارد شب و روز بی غم و تیمار.
سایه ٔ رمح و عکس شمشیرش
گر برافتندبر جبال و بحار
سنگ این خاره گردد از اندوه
آب آن تیره گردداز تیمار.
به پیش فیض تو زآن آمدم به استسقا
که وارهانی از این خشکسال تیمارم .
یک نیمه ز عمر شد به هر تیماری
تا داد فلک به آخرم دلداری
بر من فلکا ترا چه منت باری
تا عمر بنستدی ندادی یاری .
دانه از خوشه ٔ فلک خوردی
که به پرواز رستی از تیمار.
شد شوی وی از دریغ و تیمار
دور از رخ آن عروس بیمار.
گرچه تیمار یابم از دوری
خواهم از خدمت تو دستوری .
ثناها کرد بر روی چو ماهش
بپرسید از غم و تیمار راهش .
چو می باید شدن زین دیر ناچار
نشاط از غم به و شادی ز تیمار.
افسوس که ناچار همی باید مرد
در محنت و تیمار همی باید مرد
چون دانستم که چون همی باید زیست
در حسرت و آزار همی باید مرد.
می بچربد بر جهانی دلخوشی
در دل من ذره ٔتیمار تو.
یکی غله مردادمه توده کرد
ز تیمار دی خاطر آسوده کرد.
کسی که از غم و تیمار من نیندیشد
چرا من از غم و تیمار او شوم بیمار.
هر زمان گویم ز داغ عشق و تیمار فراق
دل ربود ازمن نگارم ، جان ربودی کاشکی .
رقیبا بر حقی گر باورت ناید غم خسرو
که من تیمار بلبل پیش بوتیمار می گویم .
- با تیمار ؛ غمناک . اندوهگین :
مرغکی عاشق آب است که بوتیمارش
نام از آن است که همواره بود با تیمار.
- تیمار نهادن بر کسی ؛ غمگین ساختن . اندوهناک ساختن :
منه بیش از کشش تیمار بر من
بقدر زور من نه بار بر من .
|| نگاهداشت بود. (فرهنگ جهانگیری ). خدمت و غمخواری و محافظت کردن کسی را که بیمار بود و یا به بلیتی گرفتار شده باشد. و به معنی نگاه داشتن و محافظت نمودن و غمخواری . (برهان ) (از انجمن آرا). غمخوارگی . نگاهداشت . (شرفنامه ٔ منیری ). غمخواری . (فرهنگ رشیدی ). حمایت و دستگیری و محافظت و نگهبانی و حراست و پرستاری بیمار و غمخواری . (ناظم الاطباء). غمخواری و خدمت کردن . (غیاث اللغات ). غم خوردن و... با لفظ خوردن و کشیدن و گفتن و کردن و بر کسی نهادن مستعمل است . (آنندراج ). غمخواری . غمگساری . پرستاری . خدمت . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
کرا دوست مهمان بود یا نه دوست
شب و روز تیمار مهمان بدوست .
از اندوه او سست و بیمار شد
ز شاه جهان پر ز تیمار شد.
همی گفت کاینم جهاندار داد
غمی بودم از بهر تیمار داد.
چو فرمان دهی من سزاوار اوی
میان را ببندم به تیمار اوی .
گرت هیچ یاد است کردار من
یکی رنجه کن دل به تیمار من .
چو جد خود به عدل و فضل عبد سیدم اکنون
فراوان سید و عبدند اندر عون و تیمارم .
نجمی و آفتاب هنرپروری همی
در سایه ٔ عنایت و تیمار اهتمام .
چون درخت است آدمی و بیخ عهد
بیخ را تیمار می باید به جهد.
فایق آید جان پرانوار او
باقیان را بس بود تیمار او.
می باید که به رعایت و تیمار حیوانات ایستادگی نمایی و بر قدم نیاز باشی که اینها نیز خلق خدای تعالی اند. (انیس الطالبین بخاری ص 29).
تن بکاه ای خواجه در تیمار جان
تا به کی جان کاهی از تیمار من .
|| شفا. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : و می آمدند از تمامیت دیه هاء جلیل و یهود و اورشلیم و نیروی خدا می آمد برای تیمار ایشان . (از ترجمه ٔ دیاتسارون ص 50 یادداشت ایضاً). || اندیشه .(فرهنگ جهانگیری ) (از فرهنگ رشیدی ). فکر و اندیشه کردن هم آمده است و آن را تیماره با زیادتی «هاء» نیزخوانند. (برهان ). فکر و اندیشه و تصور و تدبیر و توجه . (ناظم الاطباء) :
شب تاری همه کس خواب یابد
من از تیمار او تا روز بیدار.
بازرگان به هزار تیمار چون بوتیمار پژمان و اندوهگین به خانه آمد. (سندبادنامه ص 305).
|| سیاست . فکر. اندیشه . حسن تربیت . ادب . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
پریچهره فرزند دارد یکی
کز او شوختر کم بود کودکی
مر او را خرد نی و تیمار نی
به شوخیش اندر جهان یار نی .
|| مخارج قشونی . (ناظم الاطباء).
از او بی اندهی بگزین و شادی با تن آسانی
به تیمار جهان دل را چرا باید که بخسانی .
رودکی .
نیکی او بجایگاه بد است
شادی او بجای تیمار است .
رودکی .
من مانده به خانه در پیخسته و خسته
بیمار و به تیمار و نژند و غم خورده .
خسروانی .
شبا پدید نیاید همی کرانه ٔ تو
برادر غم و تیمار من مگر توئیا.
آغاجی .
چرا این مردم دانا و زیرکسار و فرزانه
به تیمار و عذاب اندر ابا دولت به پیکار است .
خسروی .
نسوزد دلت بر چنین کارها
بدین درد و تیمار و آزارها.
فردوسی .
شهنشاه ایران از آن شاد گشت
ز تیمار آن لشکر آزاد گشت .
فردوسی .
کنون مادرت ماند بی تو اسیر
پر از رنج و تیمار و درد و زحیر.
فردوسی .
جهان سر بسر پر ز تیمار گشت
هر آن کس که بشنید غمخوارگشت .
فردوسی .
مرا گوئی چرا گریی زاندوه
مرا گوئی چرا نالی ز تیمار.
فرخی .
امیر شاد بد و بندگان او هم شاد
مخالفان همه با گرم و انده و تیمار.
فرخی .
هر که بر او سایه فکند آن درخت
رست ز تیمار و ز کرب و حزن .
فرخی .
اگر همیشه بشادیش خواهم ای عجبی
چرا همیشه به تیمار خواهدم هموار.
عنصری .
به تنگدستی ماند همی مخالفتش
همیشه جفت بود تنگدستی و تیمار.
عنصری .
بوستان عود همی سوزد تیمار بسوز
فاخته نای همی سازد طنبور بساز.
منوچهری .
عجب دلتنگ و غمخوارم ز حد بگذشت تیمارم
تو گویی در جگر دارم دو صد یا سنج کزکانی .
منوچهری .
در این دو روزه دور زندگانی
مخر تیمار و درد جاودانی .
(ویس و رامین ).
بروز رفته ماند یار رفته
چرا داری به دل تیمار رفته .
(ویس و رامین ).
کجا چون دیده ریزد اشک بسیار
گشاده گردد از دل ابر تیمار.
(ویس و رامین ).
من ز تیم تو به تیمار گرفتار شدم
تو به تیمار مهل باز به تیم آر مرا.
(از فرهنگ اسدی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
ولیکن چو با هر دوام کار نیست
چو هرگز نباشدم تیمار نیست .
اسدی .
دلاور نبرد ایچ تیمار مرگ
میان بست بر جنگ و پیکار گرگ .
اسدی .
ز دختر بپرسید پس شهریار
بترسید دختر ز تیمار یار.
اسدی .
بدینار و هر چیز و تیمار سخت
توان یافت جز زندگانی و بخت .
اسدی .
ای دل خواهی که در دل آرام رسی
بی تیماری بدان مه تام رسی
با او به مراد دل بزی ای دل از آنک
ار دانی خواست کام در کام رسی .
؟ (از قابوسنامه ).
مر این درد نه از پی زادن است
که این درد و تیمار جان دادن است .
شمسی (یوسف و زلیخا).
سوی آب چندان چه داری شتاب
تو تیمار جان خور، نه تیمار آب .
شمسی (یوسف و زلیخا).
هر که او انده و تیمار تو نگزیند
تو به خیره چه خوری انده و تیمارش .
ناصرخسرو.
ای طلبکار طربها مطربی را عمروار
چند جوئی در سرای رنج و تیمار و تعب .
ناصرخسرو.
که دنیا را نه تیمار است و نه مهر
ز بهر خود مباش از وی به تیمار.
ناصرخسرو.
هر کسی را هست تیماری ز دنیا و مرا
جز ز بهر طاعت اولاد تو تیمار نیست .
ناصرخسرو.
در کشتنم بگرد من اندر شد
پیوسته همچو دایره تیمارم .
مسعودسعد.
ز تیمار آن لعبت زهره فعل
ز هجران آن روی خورشیدفر.
مسعودسعد.
ای گرامی ترا کجا جویم
درد و تیمار تو کرا گویم .
مسعودسعد.
وقت شادی به نشینی ، خود کند هر دشمنی
دوست آن باشد که با جان وقت تیمار ایستد.
سیدحسن غزنوی .
از جود تو و عدل تو غزنی چو بهشت است
زیرا که در او هست نه بیمار و نه تیمار.
سنائی .
به سنان غم و تیمار و حزن
سینه ٔ خصم تو بشکافته شد.
سوزنی .
از آن دروغ که گفتم که خویش یزدانم
زیادتست غم و رنج و گرم و تیمارم .
سوزنی .
غریب و شهری و پیر و جوان و خرد و درشت
همی فشارد شب و روز بی غم و تیمار.
سوزنی .
سایه ٔ رمح و عکس شمشیرش
گر برافتندبر جبال و بحار
سنگ این خاره گردد از اندوه
آب آن تیره گردداز تیمار.
انوری (از شرفنامه ٔ منیری ).
به پیش فیض تو زآن آمدم به استسقا
که وارهانی از این خشکسال تیمارم .
خاقانی .
یک نیمه ز عمر شد به هر تیماری
تا داد فلک به آخرم دلداری
بر من فلکا ترا چه منت باری
تا عمر بنستدی ندادی یاری .
خاقانی .
دانه از خوشه ٔ فلک خوردی
که به پرواز رستی از تیمار.
خاقانی .
شد شوی وی از دریغ و تیمار
دور از رخ آن عروس بیمار.
نظامی .
گرچه تیمار یابم از دوری
خواهم از خدمت تو دستوری .
نظامی .
ثناها کرد بر روی چو ماهش
بپرسید از غم و تیمار راهش .
نظامی .
چو می باید شدن زین دیر ناچار
نشاط از غم به و شادی ز تیمار.
نظامی .
افسوس که ناچار همی باید مرد
در محنت و تیمار همی باید مرد
چون دانستم که چون همی باید زیست
در حسرت و آزار همی باید مرد.
عطار.
می بچربد بر جهانی دلخوشی
در دل من ذره ٔتیمار تو.
عطار.
یکی غله مردادمه توده کرد
ز تیمار دی خاطر آسوده کرد.
سعدی .
کسی که از غم و تیمار من نیندیشد
چرا من از غم و تیمار او شوم بیمار.
سعدی .
هر زمان گویم ز داغ عشق و تیمار فراق
دل ربود ازمن نگارم ، جان ربودی کاشکی .
سعدی .
رقیبا بر حقی گر باورت ناید غم خسرو
که من تیمار بلبل پیش بوتیمار می گویم .
امیر خسرو (از آنندراج ).
- با تیمار ؛ غمناک . اندوهگین :
مرغکی عاشق آب است که بوتیمارش
نام از آن است که همواره بود با تیمار.
قاآنی .
- تیمار نهادن بر کسی ؛ غمگین ساختن . اندوهناک ساختن :
منه بیش از کشش تیمار بر من
بقدر زور من نه بار بر من .
نظامی (از انجمن آرا).
|| نگاهداشت بود. (فرهنگ جهانگیری ). خدمت و غمخواری و محافظت کردن کسی را که بیمار بود و یا به بلیتی گرفتار شده باشد. و به معنی نگاه داشتن و محافظت نمودن و غمخواری . (برهان ) (از انجمن آرا). غمخوارگی . نگاهداشت . (شرفنامه ٔ منیری ). غمخواری . (فرهنگ رشیدی ). حمایت و دستگیری و محافظت و نگهبانی و حراست و پرستاری بیمار و غمخواری . (ناظم الاطباء). غمخواری و خدمت کردن . (غیاث اللغات ). غم خوردن و... با لفظ خوردن و کشیدن و گفتن و کردن و بر کسی نهادن مستعمل است . (آنندراج ). غمخواری . غمگساری . پرستاری . خدمت . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
کرا دوست مهمان بود یا نه دوست
شب و روز تیمار مهمان بدوست .
ابوشکور بلخی .
از اندوه او سست و بیمار شد
ز شاه جهان پر ز تیمار شد.
دقیقی .
همی گفت کاینم جهاندار داد
غمی بودم از بهر تیمار داد.
فردوسی .
چو فرمان دهی من سزاوار اوی
میان را ببندم به تیمار اوی .
فردوسی .
گرت هیچ یاد است کردار من
یکی رنجه کن دل به تیمار من .
فردوسی .
چو جد خود به عدل و فضل عبد سیدم اکنون
فراوان سید و عبدند اندر عون و تیمارم .
سوزنی .
نجمی و آفتاب هنرپروری همی
در سایه ٔ عنایت و تیمار اهتمام .
سوزنی .
چون درخت است آدمی و بیخ عهد
بیخ را تیمار می باید به جهد.
مولوی .
فایق آید جان پرانوار او
باقیان را بس بود تیمار او.
مولوی .
می باید که به رعایت و تیمار حیوانات ایستادگی نمایی و بر قدم نیاز باشی که اینها نیز خلق خدای تعالی اند. (انیس الطالبین بخاری ص 29).
تن بکاه ای خواجه در تیمار جان
تا به کی جان کاهی از تیمار من .
قاآنی .
|| شفا. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : و می آمدند از تمامیت دیه هاء جلیل و یهود و اورشلیم و نیروی خدا می آمد برای تیمار ایشان . (از ترجمه ٔ دیاتسارون ص 50 یادداشت ایضاً). || اندیشه .(فرهنگ جهانگیری ) (از فرهنگ رشیدی ). فکر و اندیشه کردن هم آمده است و آن را تیماره با زیادتی «هاء» نیزخوانند. (برهان ). فکر و اندیشه و تصور و تدبیر و توجه . (ناظم الاطباء) :
شب تاری همه کس خواب یابد
من از تیمار او تا روز بیدار.
فرخی .
بازرگان به هزار تیمار چون بوتیمار پژمان و اندوهگین به خانه آمد. (سندبادنامه ص 305).
|| سیاست . فکر. اندیشه . حسن تربیت . ادب . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
پریچهره فرزند دارد یکی
کز او شوختر کم بود کودکی
مر او را خرد نی و تیمار نی
به شوخیش اندر جهان یار نی .
ابوشکور بلخی .
|| مخارج قشونی . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
۱. پرستاری، نوازش، و مراقبت از شخص بیمار یا آسیب دیده.
۲. غم خواری، دلسوزی.
۳. (اسم ) فکر، اندیشه.
۴. (اسم ) دردورنج.
* تیمار خوردن: (مصدر لازم ) [قدیمی] غم خواری کردن، دلسوزی کردن: به تنها تن خویش جستم نبرد / به پرخاش تیمار من کس نخورد (فردوسی: ۵/۳۵۲ ).
* تیمار داشتن: (مصدر متعدی ) [قدیمی]
۱. خدمت، پرستاری، و غم خواری کردن.
۲. مواظب کسی یا چیزی بودن.
* تیمار کردن: (مصدر متعدی )
۱. با شال و قشو بدن اسب را مالش دادن و تمیز کردن.
۲. [قدیمی] محافظت کردن.
۳. [قدیمی] پرستاری کردن.
۲. غم خواری، دلسوزی.
۳. (اسم ) فکر، اندیشه.
۴. (اسم ) دردورنج.
* تیمار خوردن: (مصدر لازم ) [قدیمی] غم خواری کردن، دلسوزی کردن: به تنها تن خویش جستم نبرد / به پرخاش تیمار من کس نخورد (فردوسی: ۵/۳۵۲ ).
* تیمار داشتن: (مصدر متعدی ) [قدیمی]
۱. خدمت، پرستاری، و غم خواری کردن.
۲. مواظب کسی یا چیزی بودن.
* تیمار کردن: (مصدر متعدی )
۱. با شال و قشو بدن اسب را مالش دادن و تمیز کردن.
۲. [قدیمی] محافظت کردن.
۳. [قدیمی] پرستاری کردن.
۱. پرستاری، نوازش، و مراقبت از شخص بیمار یا آسیب‌دیده.
۲. غمخواری؛ دلسوزی.
۳. (اسم) فکر؛ اندیشه.
۴. (اسم) دردورنج.
⟨ تیمار خوردن: (مصدر لازم) [قدیمی] غمخواری کردن؛ دلسوزی کردن: ◻︎ به تنها تن خویش جستم نبرد / به پرخاش تیمار من کس نخورد (فردوسی: ۵/۳۵۲).
⟨ تیمار داشتن: (مصدر متعدی) [قدیمی]
۱. خدمت، پرستاری، و غمخواری کردن.
۲. مواظب کسی یا چیزی بودن.
⟨ تیمار کردن: (مصدر متعدی)
۱. با شال و قشو بدن اسب را مالش دادن و تمیز کردن.
۲. [قدیمی] محافظت کردن.
۳. [قدیمی] پرستاری کردن.
دانشنامه عمومی
وقتی کلمه ی تیمار برای حیوان به کار میرود معنایش غمخواری و دلسوزی نیست . بلکه رسیدگی حتی نوازش حیوان را معنی میدهد.
تیمار (به مجاری: Timár) یک منطقهٔ مسکونی در مجارستان است که در زابولکس-زاتمار-بریج واقع شده است. تیمار ۲۱٫۸۲ کیلومتر مربع مساحت و ۱٬۲۹۳ نفر جمعیت دارد.
فهرست شهرهای مجارستان
فهرست شهرهای مجارستان
wiki: تیمار
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] تیمار، زمینی که در ازای خدمات نظامی به سواره نظام عثمانی اعطا می شد.
به عبارت دیگر، تیمار گونه ای اقطاع نظامی بود که صاحب آن را به شرکت در جنگها و اعزام تعدادی سپاهی به میدان نبرد ملزم می ساخت. نخستین منبع مستند درباره نظام تیمار متعلق به زمان سلطان اورخان عثمانی (ح ۷۲۶ـ۷۶۱) است. گر چه گزارش شده که عثمان اول (۶۹۹ـ۷۲۶) نیز به سپاهیان، تیمار می داده، به نظر می رسد که این اراضی بیش تر اقطاع یا انواعی از یورت، شبیه به تیول یا اولکه بوده که اعطای آن در دولتهای ترکمن آناطولی شرقی رواج داشته است چنانکه اولکه و یورت در میان عثمانیان به معنای اقطاع موروثی باقی ماند. می توان چنین انگاشت که نظام تیمار در عثمانی از نظام اقطاع در سایر نقاط، مانند ایران و امپراتوری روم شرقی و حکومتهای ترک و مغول، تأثیر پذیرفته است، زیرا برخی از ویژگیهای تیمار عثمانی را در دوره سلجوقیان آسیای صغیر و ایران و دوره آق قوینلو و ممالیک مصر می توان یافت
تعریف
سواره نظام مالک تیمار را «تیمارلی»، «توپراقْلی سپاهی»، «ارباب تیمار» یا «سپاهی ارض» می نامیدند. سپاهی تیماردار در ازای خدمت به دولت، از رعایای خویش، عشریه و مالیات زمینی را که به او تعلق داشت دریافت می کرد که به آن «دیرلیک» می گفتند.
جایگاه سواره نظام
به طور کلی در اوضاعی که از یک سو اقتصاد پولی و خزانه مرکزی به قدر کافی توسعه نیافته بود و از سوی دیگر غالب سپاهیان را سواره نظام تشکیل می دادند، شکل گیری نظامهای زمینداری و تیمار برای حفظ و بقای سواره نظام و رده های بالای ارتش در ولایتهای امپراتوری عثمانی، اجتناب ناپذیر بود. این نظام نه تنها مُقَوِّم سازمان اداری ارتش بود، بلکه عاملی تعیین کننده در نظام زمینداری میری و مالیات بندی نیز به شمار می آمد و در تعیین پایگاه اجتماعی دهقانان و اقتصاد زراعی در دوره اوج این اقتصاد در امپراتوری عثمانی (قرن هفتم ـ دهم) نقش مؤثری داشت.
انواع تیمار
...
به عبارت دیگر، تیمار گونه ای اقطاع نظامی بود که صاحب آن را به شرکت در جنگها و اعزام تعدادی سپاهی به میدان نبرد ملزم می ساخت. نخستین منبع مستند درباره نظام تیمار متعلق به زمان سلطان اورخان عثمانی (ح ۷۲۶ـ۷۶۱) است. گر چه گزارش شده که عثمان اول (۶۹۹ـ۷۲۶) نیز به سپاهیان، تیمار می داده، به نظر می رسد که این اراضی بیش تر اقطاع یا انواعی از یورت، شبیه به تیول یا اولکه بوده که اعطای آن در دولتهای ترکمن آناطولی شرقی رواج داشته است چنانکه اولکه و یورت در میان عثمانیان به معنای اقطاع موروثی باقی ماند. می توان چنین انگاشت که نظام تیمار در عثمانی از نظام اقطاع در سایر نقاط، مانند ایران و امپراتوری روم شرقی و حکومتهای ترک و مغول، تأثیر پذیرفته است، زیرا برخی از ویژگیهای تیمار عثمانی را در دوره سلجوقیان آسیای صغیر و ایران و دوره آق قوینلو و ممالیک مصر می توان یافت
تعریف
سواره نظام مالک تیمار را «تیمارلی»، «توپراقْلی سپاهی»، «ارباب تیمار» یا «سپاهی ارض» می نامیدند. سپاهی تیماردار در ازای خدمت به دولت، از رعایای خویش، عشریه و مالیات زمینی را که به او تعلق داشت دریافت می کرد که به آن «دیرلیک» می گفتند.
جایگاه سواره نظام
به طور کلی در اوضاعی که از یک سو اقتصاد پولی و خزانه مرکزی به قدر کافی توسعه نیافته بود و از سوی دیگر غالب سپاهیان را سواره نظام تشکیل می دادند، شکل گیری نظامهای زمینداری و تیمار برای حفظ و بقای سواره نظام و رده های بالای ارتش در ولایتهای امپراتوری عثمانی، اجتناب ناپذیر بود. این نظام نه تنها مُقَوِّم سازمان اداری ارتش بود، بلکه عاملی تعیین کننده در نظام زمینداری میری و مالیات بندی نیز به شمار می آمد و در تعیین پایگاه اجتماعی دهقانان و اقتصاد زراعی در دوره اوج این اقتصاد در امپراتوری عثمانی (قرن هفتم ـ دهم) نقش مؤثری داشت.
انواع تیمار
...
wikifeqh: تیمار
واژه نامه بختیاریکا
اَو رِشوُو؛ قشو؛ رِشوُو؛ خَشُو
پیشنهاد کاربران
غم ، حمایت و نگاهداشت ، توجّه 🌗🌗
گردون : آسمان
سراسیمه :بی تاب
فرجام :آخر
نخجیر : آشکار
معنی کلمات
سراسیمه :بی تاب
فرجام :آخر
نخجیر : آشکار
معنی کلمات
تیمار
در زبان لری بختیاری به معنی
تی؛؛چشم
مار::مادر
Ti Mar
تی؛؛چشم
مار::مادر
Ti Mar
درمان
شونه زدن اسب
تیمار در زبان آذری از مصدر تومارلاماق گرفته شده است به همان معنای نوازش مخصوصا نوازش حیوانات مثل دست کشیدن روی گربه و شانه زدن اسب و گاو با یک دسته خار شبیه جارو که با این کار بین حیوان و انسان الفت بیشتر می شود و هم موی حیوان تمیز می شود و معنی اصطلاحی آن پرستاری است . چیزی شبیه ناز کردن
.
.
پرستاری کردن
"تیمار" باتلفظ /timAr/ ، واژه ی پهلوی هست . ومعنی های
مختلف دارد : 1️⃣اندوه، غم ، ناراحتی 🥺😭. 2️⃣فکر ، اندیشه 🤔. 3️⃣ خوردن غم کسی یا چیزی ( غم خواری ) ، دلسوزی کردن
برای کسی یا چیزی . 4️⃣مراقبت کردن از کسی یا چیزی ، مواظبت
کردن از کسی یا چیزی، توجه کردن به کسی یا چیزی، پرستاری
کردن از کسی یا چیزی .
💊Doping 💊کلمه ی "تیمار" طبق معنی های 3️⃣و4️⃣، اسم مصدر می باشد.
یعنی در ظاهر به شکل مصدر نیست . دقیق ترظاهرش مثل
کلمات :خوردن ، چریدن، پریدن ، خواندن و. . . نیست .
❗BUT ❗ معنی ومفهومش ، معنی ومفهوم مصدر هست .
به این گونه کلمات "اسم مصدر "می گویند . که با "مصدر "
متفاوت هست . [جون هر کی دوست داری یکی ندون این دوتا
رو . به خداباهم فرق دارن !]🙅♀️🙅♀️🙅♀️🚫●•●.
🟡"تیمار " مصدر نیست بلکه *اسم مصدر *هست . 🟠👩⚕️
مختلف دارد : 1️⃣اندوه، غم ، ناراحتی 🥺😭. 2️⃣فکر ، اندیشه 🤔. 3️⃣ خوردن غم کسی یا چیزی ( غم خواری ) ، دلسوزی کردن
برای کسی یا چیزی . 4️⃣مراقبت کردن از کسی یا چیزی ، مواظبت
کردن از کسی یا چیزی، توجه کردن به کسی یا چیزی، پرستاری
کردن از کسی یا چیزی .
💊Doping 💊کلمه ی "تیمار" طبق معنی های 3️⃣و4️⃣، اسم مصدر می باشد.
یعنی در ظاهر به شکل مصدر نیست . دقیق ترظاهرش مثل
کلمات :خوردن ، چریدن، پریدن ، خواندن و. . . نیست .
❗BUT ❗ معنی ومفهومش ، معنی ومفهوم مصدر هست .
به این گونه کلمات "اسم مصدر "می گویند . که با "مصدر "
متفاوت هست . [جون هر کی دوست داری یکی ندون این دوتا
رو . به خداباهم فرق دارن !]🙅♀️🙅♀️🙅♀️🚫●•●.
🟡"تیمار " مصدر نیست بلکه *اسم مصدر *هست . 🟠👩⚕️
دکتر کزازی در مورد واژه ی " تیمار" می نویسد : ( ( تیمار به معنی رنج و اندوه در همین ریخت در پهلوی بکار می رفته است. ) ) نامه ی باستان ص199.
تیمار به معنای بیمار داری کردن
تیمار به معنای شانه زدن اسب
تیمار به معنای غم اندوه غصه
تیمار به معنای شانه زدن اسب
تیمار به معنای غم اندوه غصه
غمخواری و دلسوزی
تیمار به معنای غم خواری ، پرستاری
تیماریدن کسی.
هر واژه مار داشته باشه ترکیه؟😂
هرواژه ای لان داشته باشه ترکیه؟؟🤣
پس واژه ی الان، مفعولان، کلان، اعلان و. . . . که عربی هستند ترکیه؟😂😂یکم به سطح آگاهی خود بیفزایید ، هرکسی می تواند این ادعا راداشته باشد از بچه ی یک ساله تا پیرمرد صد ساله. زبان آغوزی خود یک لهجه ای از چینی، عربی، وفارسیست ، از هنگامی که نام آغوزی به ترکی تغییر یافت این ادعا های تهی هم بوجود آمد🙃
هرواژه ای لان داشته باشه ترکیه؟؟🤣
پس واژه ی الان، مفعولان، کلان، اعلان و. . . . که عربی هستند ترکیه؟😂😂یکم به سطح آگاهی خود بیفزایید ، هرکسی می تواند این ادعا راداشته باشد از بچه ی یک ساله تا پیرمرد صد ساله. زبان آغوزی خود یک لهجه ای از چینی، عربی، وفارسیست ، از هنگامی که نام آغوزی به ترکی تغییر یافت این ادعا های تهی هم بوجود آمد🙃
تیمار صد در صد کلمه ترکی است
نوازش
کلمات دیگر: