کین ستدن ٠ انتقام کشیدن ٠
کین ستاندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کین ستاندن. [ س ِ دَ ] ( مص مرکب ) کین ستدن. انتقام کشیدن :
ببخش ای شاه دریادل بکوش ای خسرو عادل
که گاه بخشش و کوشش دهی زرّ و ستانی کین.
ببخش ای شاه دریادل بکوش ای خسرو عادل
که گاه بخشش و کوشش دهی زرّ و ستانی کین.
امیرمعزی ( از آنندراج ).
رجوع به کین ستدن شود.کلمات دیگر: