کینه گه

کینه گاه ٠ میدان جنگ ٠ رزمگاه ٠ عرص. کارزار ٠

کینه گه. [ ن َ / ن ِ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) کینه گاه. میدان جنگ. رزمگاه. عرصه کارزار :
به پیش نیاکانْت بسته کمر
به هر کینه گه با یکی کینه ور.زمانی نکرد او یله جای خویش
بیفشرد بر کینه گه پای خویش.همه نامداران شمشیرزن
بر این کینه گه بر شدیم انجمن.خنک آنکه بر کینه گه کشته شد
نه از ننگ ترکان سرش گشته شد.و رجوع به کینه گاه شود.