کیمیا کردن

ناقصی را به مرتب. کمال رساندن ٠ یا حیلت ساختن ٠ فسون کردن ٠ مکر کردن ٠

کیمیا کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ناقصی را به مرتبه کمال رساندن :
اقبال شاه گوید من کیمیاگرم
کز خاک و گل به دولت او کیمیا کنم.بینش ما از نظر بی ریا
کرد دل قلب مرا کیمیا.آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند؟ || حیلت ساختن. فسون کردن. مکر کردن. نیرنگ ساختن :
گفتم این عمر شهوت آلوده
چون در و چون شکر به هم سوده
به فسون و به کیمیا کردن
که تواند ز هم جدا کردن ؟رجوع به کیمیا شود.