چاچوان

چاچوان (پین یین: Zhāquán) یک هنر رزمی چینی است که از سبک های کونگ فوی شمال چین معروف به چانگ چوان و از منابع مهم ورزش مدرن ووشو به شمار می رود.
Kung fu Montreal, Northern Shaolin authentic traditional chinese martial art
Chaquan Cha Fist Martial Arts Database
Wikipedia contributors, "Chāquán," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Chāquán&oldid=394331841 (accessed November 30, 2010).
«چاچوان ووشو و مسلمانان چین». جسم و جان، اردیبهشت ۱۳۸۲، شماره دوازدهم، ص ۸
از ویژگی های چاچوان کونگ فو رقص پای سریع، تغییر جهت های ناگهانی و درنگ های کوتاه در یک وضعیت ثابت برای فریفتن و غافلگیر کردن حریف و همچنین پرش ها و جهش های ناگهانی است. در این سبک از فنون مستقیم به همراه حرکت های مدور و همچنین ضربات لگد، ضربات جارویی و فنون پرتابی استفاده می شود.
چاچوان ارتباط نزدیکی با قوم هوئی یا مسلمانان چین دارد و به نوعی هنر رزمی مسلمانان چین به شمار می رود.
بنیان گذار این سبک یک مسلمان اهل استان ژین جیانگ در سدهٔ شانزدهم میلادی به نام چا شانگ میر (چامیر یا جمیل) است. بر اساس روایت های اساطیری وی در جریان لشکرکشی یکی از پادشاهان دودمان مینگ به سواحل شرق چین برای سرکوب دزدان دریایی ژاپنی مریض شد و ناچار در میان مردم محلی روستای گوان ژیان در استان شاندونگ باقی ماند. وی پس از بهبودی برای تشکر هنرهای رزمی را به افراد محلی آموخت. پس از مرگ او هنر رزمی او چاچوان (مشت چا) نام گرفت و جانشینش شا لیانگ این سبک را در میان مسلمانان چین رواج داد. پس از او ژانگ جیوی (۱۸۴۸–۱۹۳۲) و شاگردش چانگ ژن فانگ (۱۸۹۸–۱۹۷۹) -استاد بیشتر استادان معاصر چاچوان از جمله ژانگ ون چوان از بنیان گذاران ووشو و نایب رئیس اتحادیه ووشو چین- از مهمترین استادان این سبک به شمار می روند.