چارچوب اروپایی مشترک مرجع: یادگیری، آموزش، ارزیابی (به انگلیسی: Common European Framework of Reference for Languages) که به CEFR' یا ’CEF مختصر می شود راهنمایی است که برای توصیف دستاوردهای یادگیران زبان های خارجی در اروپا و به طور فزاینده ای در کشورهای دیگر نیز، به کار گرفته می شود.
می تواند عبارت های روزمره و کابردی را بفهمد و با هدف برطرف کردن نیازهای اولیه از آن ها استفاده کند.
می تواند خودش و دیگران را معرفی کند، می تواند به سوالاتی در مورد جزئیات شخصی زندگی خودش مانند محل زندگی، افرادی که می شناسند و چیزهایی که دارد پاسخ دهد یا سوالاتی در این رابطه بپرسد.
می تواند با دیگران در سطحی اولیه تعامل زبانی داشته باشد، به این شرط که فرد مقابل به آرامی و واضح صحبت کند.
هدف از ایجاد CEFR ایجاد یک چهارچوب مشترک و استاندارد برای اندازگیری مهارت و دانش زبانی افراد است. این چهارچوب به سازمان ها و موسسات مختلف کمک می کند بدون نیاز سنجش مجدد از توانایی های زبانی افراد (به ویژه مهاجرین و درخواست کنندگان تحصیلی) مطلع شوند.
CEFR مهارت های زبانی را به چهار بخش مجزا تقسیم می کند: دریافت (شنیدن و خواندن)، ساخت (صحبت کردن و نوشتن)، تقابل (کلامی یا نوشتاری) و تبدیل (ترجمه کلامی یا نوشتاری). یک زبان آموز می تواند ترکیبی متفاوت از هر یک از این مهارت ها را داشته باشد. اما برای نشان دادن ساده مهارت های کلی زبان از حروف C2, C1, B2, B1, A2, A1 استفاده می شود.
جدول زیر به صورت خلاصه میزان مهارت زبان مورد نیاز برای کسب هر سطح را نشان می دهد. طبیعتا هر قدر از سطح A1 به سمت C2 حرکت کنید میزان توانایی های درخواستی بالاتر می رود.
می تواند عبارت های روزمره و کابردی را بفهمد و با هدف برطرف کردن نیازهای اولیه از آن ها استفاده کند.
می تواند خودش و دیگران را معرفی کند، می تواند به سوالاتی در مورد جزئیات شخصی زندگی خودش مانند محل زندگی، افرادی که می شناسند و چیزهایی که دارد پاسخ دهد یا سوالاتی در این رابطه بپرسد.
می تواند با دیگران در سطحی اولیه تعامل زبانی داشته باشد، به این شرط که فرد مقابل به آرامی و واضح صحبت کند.
هدف از ایجاد CEFR ایجاد یک چهارچوب مشترک و استاندارد برای اندازگیری مهارت و دانش زبانی افراد است. این چهارچوب به سازمان ها و موسسات مختلف کمک می کند بدون نیاز سنجش مجدد از توانایی های زبانی افراد (به ویژه مهاجرین و درخواست کنندگان تحصیلی) مطلع شوند.
CEFR مهارت های زبانی را به چهار بخش مجزا تقسیم می کند: دریافت (شنیدن و خواندن)، ساخت (صحبت کردن و نوشتن)، تقابل (کلامی یا نوشتاری) و تبدیل (ترجمه کلامی یا نوشتاری). یک زبان آموز می تواند ترکیبی متفاوت از هر یک از این مهارت ها را داشته باشد. اما برای نشان دادن ساده مهارت های کلی زبان از حروف C2, C1, B2, B1, A2, A1 استفاده می شود.
جدول زیر به صورت خلاصه میزان مهارت زبان مورد نیاز برای کسب هر سطح را نشان می دهد. طبیعتا هر قدر از سطح A1 به سمت C2 حرکت کنید میزان توانایی های درخواستی بالاتر می رود.