خار خوردن

خوردن خار چریدن خار

خار خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) خوردن خار. چریدن خار. تغذیه از خار کردن. مُکالَبَه که آن خار خوردن شتر است. ( منتهی الارب ) :
اشتر آمد این وجود خارخوار
مصطفی زادی بر این اشتر سوار.حاجی تو نیستی شتر است از برای آنک
بیچاره خار میخورد و بار میبرد || تحمل ناراحتی و سختی از چیزی کردن. غرامت چیزی بردن که از آن چیز غنیمت برده شده باشد یابرده شود :
درختی که پیوسته بارش خوری
تحمل کن آنگه که خارش خوری.برند از برای دلی بارها
خورند از برای گلی خارها.به گلبنی برسیدم مجال صبر ندیدم
گلی تمام نچیدم هزار خار بخوردم.بپرسیدند کز طفلان خوری خار
ز پیران کین کشی چون باشد اینکار.