حافظ عثمان

حافظ عثمان خوشنویس نامدار ترک در سده یازدهم هجری است.
ولید اعظمی، تراجم خطاطی بغدادالمعاصرین، ج۱، بغداد ۱۹۹۹
عفیف بهنسی، معجم مصطلحات الخط العربی و الخطاطین، بیروت ۱۹۹۵
عداد محمدرضا حسینی جلالی
سلیمان سعدالدین مستقیم زاده، تحفه خطاطین، استانبول ۱۹۲۸؛
رادو؛ فتونی
حافظ عثمان در ۱۰۵۲ ه‍. ق در استانبول به دنیا آمد. پدرش، علی افندی، مؤذن مسجد خاصِکی سلطان بود. عثمان در کودکی حافظ قرآن شد و به حافظ عثمان شهرت یافت. او در محضر وزیر مشهور، مصطفی پاشا کوپریلی، تربیت شد.
هنگام تحصیل، به خوشنویسی علاقه پیدا کرد و نزد درویش علی، خوشنویس نامدار آن دوران، خطاطی آموخت؛ اما پس از مدتی، استادش به علت کهن سالی، وی را به سویولجی زاده مصطفی ایوبی، برگزیده ترین شاگرد خود سپرد. عثمان در هجده سالگی موفق به کسب اجازه خوشنویسی شد. سپس نزد نَفَس زاده اسماعیل افندی به تحصیل پرداخت و با «مشق» مصحفِ شیخ حمدالله آماسی، بر این شیوه تسلط یافت و سالها بعد، با بهره مندی از سبک حمدالله آماسی، در زیبایی شناسی دو خط نسخ و ثلث تغییراتی ایجاد کرد.
حافظ عثمان در ۱۰۸۳ به مصر و در ۱۰۸۷ به مکه، و چند بار هم به ادرنه و بورسه سفر کرد و به قولی در سفر حج نیز به تمرین خط مشغول بود. در ۱۱۰۶ معلم خوشنویسی سلطان مصطفی دوم و والی دیار بکر شد و بعدها نیز این ناحیه به صورت آرپالِق (اقطاع) در اختیار وی قرار داد. حافظ عثمان در زمان شاهزادگی احمد سوم، معلم خط وی بود. او یکشنبه ها به شاگردان فقیر خود رایگان آموزش می داد. حافظ عثمان از پیروان طریقت سُنبلیه بود.