<div class="boxBd">حاریه. [ ی َ ] ( ع اِ ) افعی کاسته تن از کلان سالی که بجز سر و جان و زهر در وی هیچ نمانده باشد. ( منتهی الارب ). آن مار که از بسیاری زهر و پیری نقصان گرفته بود. ( مهذب الاسماء ). مار پیر پرخطر.<br><hr>حاریه. [ ی َ ] ( اِخ ) از اعلام است. ( منتهی الارب ).</div>

حاریه. [ ی َ ] ( ع اِ ) افعی کاسته تن از کلان سالی که بجز سر و جان و زهر در وی هیچ نمانده باشد. ( منتهی الارب ). آن مار که از بسیاری زهر و پیری نقصان گرفته بود. ( مهذب الاسماء ). مار پیر پرخطر. حاریه. [ ی َ ] ( اِخ ) از اعلام است. ( منتهی الارب ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">از اعلام است</div>

فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">حاریه .</span> [ ی َ ] (اِخ ) از اعلام است . (منتهی الارب ).<br></p>

حاریه . [ ی َ ] (اِخ ) از اعلام است . (منتهی الارب ).

<p><span class=""hl"">حاریه .</span> [ ی َ ] (ع اِ) افعی کاسته تن از کلان سالی که بجز سر و جان و زهر در وی هیچ نمانده باشد. (منتهی الارب ). آن مار که از بسیاری زهر و پیری نقصان گرفته بود. (مهذب الاسماء). مار پیر پرخطر.<br></p>

حاریه . [ ی َ ] (ع اِ) افعی کاسته تن از کلان سالی که بجز سر و جان و زهر در وی هیچ نمانده باشد. (منتهی الارب ). آن مار که از بسیاری زهر و پیری نقصان گرفته بود. (مهذب الاسماء). مار پیر پرخطر.