کسیکه چار پاره زند و چار پاره زدن داند . نوازند. ساز مخصوص که چار پاره نام دارد .
چارپاره زن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چارپاره زن. [ رَ / رِ زَ ] ( نف مرکب ) کسی که چارپاره زند و چارپاره زدن داند.
نوازنده ساز مخصوص که چارپاره نام دارد :
لاجرم شاید اربه رسته بید
زنگی چارپاره زن شد سار.
خنده زنان چو زنگیان ، ابر ز روی اغبری.
نوازنده ساز مخصوص که چارپاره نام دارد :
لاجرم شاید اربه رسته بید
زنگی چارپاره زن شد سار.
خاقانی.
سار به شاخسار بر، زنگی چارپاره زن خنده زنان چو زنگیان ، ابر ز روی اغبری.
خاقانی.
کلمات دیگر: