خداشناس

عالم دینی
تقی , مومن

( صفت ) آنکه خدا را بشناسد موحد .

خداشناس. [ خ ُ ش ِ ] ( نف مرکب ) پارسا. خدادان. ( آنندراج ). موحد. ( ناظم الاطباء ). ربانی. باایمان : مردی خداشناس و عابد بود. ( مجمل التواریخ و القصص ).
نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو
که مستحق کرامت گناهکارانند.

کسی که خدا را می شناسد و به آن ایمان دارد، موحد، یکتاپرست، پارسا.