خاک شدن

کنایه از خویشتن را هیچ و ناچیز پنداشتن

خاک شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از خویشتن را هیچ و ناچیز پنداشتن :
در بهاران کی شودسرسبز سنگ
خاک شو تا گل بروید رنگ رنگ.ای برادر چو عاقبت خاک است
خاک شو پیش از آنکه خاک شوی.ازین خاکدان بنده ای پاک شد
که در پای کمتر کسی خاک شد. || مدفون شدن. || نابود شدن : ای بسا آرزو که خاک شده. ( سعدی ). || مبدل بخاک گردیدن :
که گر خاک شد سعدی او را چه غم
که در زندگی خاک بوده است هم.ما خاک شویم و هم نگردد
خاک درت از جبین ما پاک.سعدی اگر خاک شود همچنان
ناله و زاریدنش آید بگوش.|| در اصطلاح کشتی گیران به جای سر پا کشتی گرفتن. بزمین افتادن ولی بکشتی ادامه دادن.