خداحافظ

خداحافظ (دیواناگری: ख़ुदा हाफ़िज़، بنگالی: খোদা হাফেজ، کردی: خوداحافیظ)، معمولاً به صورت خدافظ (خلاصه شده)، یک عبارت رایج در زبان فارسی مورد استفاده در ایران، افغانستان، هند، پاکستان، بنگلادش و تاجیکستان و به میزان کمتر، عراق، کردستان، و جنوب آسیا می باشد. این عبارت توسط مسلمانان و غیر مسلمانان ایران؛ همچنین گاهی اوقات توسط غیر مسلمانان جنوب آسیا، مانند هندوها و مسیحیان استفاده می شود.
به معنای واقعی کلمه ترجمه آن این است: «خداوند محافظت باشد». خداحافظ از دو واژه خدا که از زبان فارسی میانه مورد استفاده برای اهورا مزدا، و حافظ از ریشه عربی «حفظ» تشکیل شده است. این واژه از فارسی به کردی، زبان سندی، اردو، هندی، بنگالی وارد شده است.

خداحافظی یا وداع عبارتی است که به هنگام جدایی می گویند.
• «از سخت ترین درس های زندگی این است که آدمی یاد بگیرد چگونه بگوید خداحافظ.» -> عبدالوهاب مطاوع