بلند سایه با عظمت .
بزرگ سایه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بزرگ سایه. [ ب ُ زُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) بلندسایه. باعظمت. بلندپایه. نعمت و راحت و نواخت رساننده به مردمان :
میر بزرگ سایه و میر بزرگ نام
میر بلندهمت و میر بلندرای.
میر بزرگ سایه و میر بزرگ نام
میر بلندهمت و میر بلندرای.
فرخی.
کلمات دیگر: