خود نکوه

آنکه عیب خود بیند آنکه خود متوجه عیب خود باشد .

خودنکوه. [ خوَدْ / خُدْ ن ِ ] ( نف مرکب )آنکه عیب خود بیند. آنکه خود متوجه عیب خود باشد.