خود ارا ی

( خود آرا ی ) ( صفت ) کسی که خورا آرایش کند و در زیبایی صورت و اندام و جام. خویش بکوشد

( خودآرای ) خودآرای. [ خوَدْ /خُدْ ] ( نف مرکب ) آرایش دهنده خود. زیوردهنده خود. || دارای کبر و غرور و نخوت و نماینده فضل و شرف و ثروت خویشتن. ( ناظم الاطباء ) :
طاوس خودآرایی در زیور و زیبایی
گر دیده قبول آید بر زیورت افشانم.شنیدم که روباه رنگین به روس
خودآرای باشد به سان عروس.هر آن جانور کو خودآرای نیست
طمع را به آزار او رای نیست.