کوته دست

کوتاه دست .

کوته دست. [ ت َه ْ دَ ] ( ص مرکب ) کوتاه دست. ( فرهنگ فارسی معین ). آنکه از تجاوز به مال و عرض کسان خودداری کند. ( فرهنگ فارسی معین ؛ ذیل کوتاه دست ) :
جوان که قادر گردد درازدست شود
امیر کوته دست است و قادر است و جوان. || آنکه دستش به مراد و مطلوب نرسد. نامراد. ناکام. ( فرهنگ فارسی معین ؛ ذیل کوتاه دست ) :
ما تماشاکنان کوته دست
تو درخت بلندبالایی.