روشن کننده کوچه
کوچه روشن کن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کوچه روشن کن. [ چ َ / چ ِ رَ / رُو ش َ ک ُ ] ( نف مرکب ) روشن کننده کوچه.
- امثال :
ای آقای کمرباریک کوچه روشن کن و خانه تاریک ؛ زنان به مزاح به مردی که در خانه ترشرویی کند و در بیرون خانه گشاده روی و خندان باشد، گویند. ( از امثال و حکم ).
- امثال :
ای آقای کمرباریک کوچه روشن کن و خانه تاریک ؛ زنان به مزاح به مردی که در خانه ترشرویی کند و در بیرون خانه گشاده روی و خندان باشد، گویند. ( از امثال و حکم ).
کلمات دیگر: