( بزرگ آفرین ) بزرگ آفریده شده بزرگ خلقت .
بزرگ افرین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( بزرگ آفرین ) بزرگ آفرین. [ ب ُ زُ ف َ ] ( ن مف مرکب ) بزرگ آفریده شده. بزرگ خلقت. مخلوق عظیم و بزرگ :
ز هر کشوری کرده شخصی گزین
بزرگ آفرینش ، بزرگ آفرین.
ز هر کشوری کرده شخصی گزین
بزرگ آفرینش ، بزرگ آفرین.
نظامی.
کلمات دیگر: