آنکه رای بزرگ دارد بلند اندیشه .
بزرگ رای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بزرگ رای. [ ب ُ زُ ] ( ص مرکب ) آنکه رای بزرگ دارد. بلنداندیشه. کسی که رای و اندیشه قوی دارد :
کآن تخت نشین که اوج سای است
خرد است ولی بزرگ رای است.
کآن تخت نشین که اوج سای است
خرد است ولی بزرگ رای است.
نظامی.
کلمات دیگر: