غذا دادن طعام دادن
خور دادن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خور دادن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ]( مص مرکب ) غذا دادن. طعام دادن. اطعام :
زبهر آنکه تا در دامت آرد
چو مرغان مر ترا خرداد خور داد.
از آن آید پس خرداد مرداد.
زبهر آنکه تا در دامت آرد
چو مرغان مر ترا خرداد خور داد.
ناصرخسرو.
کرا خور داد گیتی مرد بایدْش از آن آید پس خرداد مرداد.
ناصرخسرو.
کلمات دیگر: