صفحه اصلی
غنچه دهن
بستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - زیبارویی که دهان وی بسان غنچه گل باشد ۲ - معشوق معشوقه .
لغت نامه دهخدا
غنچه دهن. [ غ ُ چ َ / چ ِ دَ هََ ] ( ص مرکب ) بمعنی غنچه دهان. رجوع به غنچه دهان شود.
کلمات دیگر: