( صفت ) کسی که دارای فر فرشتگان است شه فریشته فر .
فریشته فر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فریشته فر. [ ف ِ ت َ / ت ِ ف َ ] ( ص مرکب ) کسی که دارای فر فرشتگان است. ( فرهنگ فارسی معین ) :
نهفتگان را ناخسته زآن قبل بگذاشت
که شغل داشت جز آن آن شه فریشته فر.
نهفتگان را ناخسته زآن قبل بگذاشت
که شغل داشت جز آن آن شه فریشته فر.
فرخی.
رجوع به فرشته فر شود.کلمات دیگر: