( صفت ) از پا در افکننده صوفی مست کننده صوفی آنچه که صوفی را از خود بی خود کند : می صوفی افکن .
صوفی افکن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صوفی افکن. [اَ ک َ ] ( نف مرکب ) از پا درافکننده صوفی. مست کننده صوفی. آنچه صوفی را از خود بیخود کند :
می صوفی افکن کجا میفروشند
که در تابم از دست زهد ریائی.
می صوفی افکن کجا میفروشند
که در تابم از دست زهد ریائی.
حافظ.
رجوع به صوفی شود.کلمات دیگر: