( مأفوکة ) مأفوکة. [ م َءْ ک َ] ( ع ص ) ارض مأفوکة؛ زمین بی باران و نبات. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ).
مأفوکه
لغت نامه دهخدا
مأفوکة. [ م َءْ ک َ] (ع ص ) ارض مأفوکة؛ زمین بی باران و نبات . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).
کلمات دیگر: