<p><span class=""hl"">ماشرة.</span> [ ش ِ رَ ] (ع ص ) ارض ماشرة؛ زمین که گیاهش جنبان باشد از تازگی . (از منتهی الارب ). زمینی که گیاه آن پس از بارندگی جنبان گردد. (ناظم الاطباء). زمینی که گیاه آن از باران سیراب و جنبان و راست گردد. (از اقرب الموارد).<br></p>

ماشرة. [ ش ِ رَ ] (ع ص ) ارض ماشرة؛ زمین که گیاهش جنبان باشد از تازگی . (از منتهی الارب ). زمینی که گیاه آن پس از بارندگی جنبان گردد. (ناظم الاطباء). زمینی که گیاه آن از باران سیراب و جنبان و راست گردد. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd"><b>( ماشرة )</b> ماشرة. [ ش ِ رَ ] ( ع ص ) ارض ماشرة؛ زمین که گیاهش جنبان باشد از تازگی. ( از منتهی الارب ). زمینی که گیاه آن پس از بارندگی جنبان گردد. ( ناظم الاطباء ). زمینی که گیاه آن از باران سیراب و جنبان و راست گردد. ( از اقرب الموارد ).</div>

( ماشرة ) ماشرة. [ ش ِ رَ ] ( ع ص ) ارض ماشرة؛ زمین که گیاهش جنبان باشد از تازگی. ( از منتهی الارب ). زمینی که گیاه آن پس از بارندگی جنبان گردد. ( ناظم الاطباء ). زمینی که گیاه آن از باران سیراب و جنبان و راست گردد. ( از اقرب الموارد ).

ماشره

لغت نامه دهخدا