( واطئة ) واطئة. [ طِ ءَ ] ( ع ص ) مسافر و راه سپر. ( از اقرب الموارد ). مسافران. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). کسانی که راه می سپرند. ( ناظم الاطباء ). || راه پاسپرده. بسیار مسلوک. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). راه پاسپرده. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) ریزه های افتاده از خرما. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
واطئه
لغت نامه دهخدا
واطئة. [ طِ ءَ ] (ع ص ) مسافر و راه سپر. (از اقرب الموارد). مسافران . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کسانی که راه می سپرند. (ناظم الاطباء). || راه پاسپرده . بسیار مسلوک . (آنندراج ) (منتهی الارب ). راه پاسپرده . (ناظم الاطباء). || (اِ) ریزه های افتاده از خرما. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: