روز با باران
ماطر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ماطر. [ طِ ] ( ع ص ) اسم فاعل و یوم ماطر؛روز با باران. ( از اقرب الموارد ). ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). مطیر. ممطور. بارانی. سحاب ماطر و مطیر و ممطور؛ ابری بارانی. یوم ماطر و مطیر و ممطور؛ روزی بارانی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
کلمات دیگر: