( واصیة ) واصیة. [ ی َ ] ( ع ص ) مؤنث واصی. گیاه درهم پیوسته. گیاه متصل به هم. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به واص و واصی شود.
واصیه
لغت نامه دهخدا
واصیة. [ ی َ ] (ع ص ) مؤنث واصی . گیاه درهم پیوسته . گیاه متصل به هم . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). رجوع به واص و واصی شود.
کلمات دیگر: