کارگه

کارگاه منسج

کارگه. [ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) کارگاه. مَنسَج. مَنسِج. ( منتهی الارب ). کارگه مخفف کارگاه است. در تداول امروز در خراسان آن را بالاخص بمعنی محل قالی بافی یا پارچه بافی آورند :
یکی گازر آن خرد صندوق دید
بپویید و ز کارگه برکشید.نقش بندان ازل نقش طراز شرفش
بر از این کارگه مختصر آمیخته اند. || جای کار. کارخانه :
کارگه است این فلک بعمر همی
کار بفرمان کردگار کند.در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه گران کوزه شویم. || جای پر نقش و نگار. مکانی که برای تزیین آن کار هنرمندانه انجام گرفته باشد :
بدانجا رفت و آنجا کارگه ساخت
بدوزخ در چنان قصری بپرداخت.خواجه به زان نیافت بارگهی
ساخت اندر میانه کارگهی.نقش آن کارگه دگرگون بود
از حساب من و تو بیرون بود. || مجازاً دنیا. گیتی. جهان. عالم امکان :
جامه پهن تر از کارگه امکانی
لقمه بیشتر از حوصله ادراکی.حاصل کارگه کون و مکان اینهمه نیست
باده پیش آر که اسباب جهان این همه نیست.و رجوع به کارگاه شود.