نام رودخانه ای در مازندران
مزر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مزر. [ م َ ] ( ع اِ ) شراب بوزه. مَرز. ( ناظم الاطباء ). بوزه را گویند و آن چیزی است مست کننده که از گندم وگاورس و جو سازند و به عربی نبید گویند. ( برهان ).
مزر. [ م َ ] ( ع ص ) مرد خوش طبع و زیرک. || ( مص ) هموارپر کردن مشک و پستی بلندی نگذاشتن در آن. || آشامیدن بجهت چاشنی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || نرم شکنجیدن به انگشت. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). شکنجیدن به انگشت. ( ناظم الاطباء ). || خشم گرفتن بر کسی. || اندک نوشیدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || ( اِ ) نشکنج. ( ناظم الاطباء ).
مزر. [ م ِ] ( ع ص ) گول. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گول. احمق. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) اصل و نژاد هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بوزه و شراب ذرت و جو. ( ناظم الاطباء ). بگنی ارزن و جو که به عربی نبید خوانند. ( آنندراج ). بگنی ارزن و جو. ( منتهی الارب ). شراب جو و گندم و حبوب. ( از اقرب الموارد ). نبیذ گاورس. و گویند شرابی که از گندم و جو کنند. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). بوزه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . قسمی از آب جو. ( از دزی ج 2 ص 587 ). آب جو. ( نشوءاللغة ص 95 ).
مزر. [ م َ زَ ] ( اِخ ) نام رودخانه ای در مازندران که در شهسوار به دریا میریزد. ( مازندران و استرآباد تألیف رابینو بخش انگلیسی ص 23 و ص 20 ).
مزر. [ م ِ زَرر ] ( ع ص ) خر گزنده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
مزر. [ م َ ] ( ع ص ) مرد خوش طبع و زیرک. || ( مص ) هموارپر کردن مشک و پستی بلندی نگذاشتن در آن. || آشامیدن بجهت چاشنی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || نرم شکنجیدن به انگشت. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). شکنجیدن به انگشت. ( ناظم الاطباء ). || خشم گرفتن بر کسی. || اندک نوشیدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || ( اِ ) نشکنج. ( ناظم الاطباء ).
مزر. [ م ِ] ( ع ص ) گول. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گول. احمق. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) اصل و نژاد هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بوزه و شراب ذرت و جو. ( ناظم الاطباء ). بگنی ارزن و جو که به عربی نبید خوانند. ( آنندراج ). بگنی ارزن و جو. ( منتهی الارب ). شراب جو و گندم و حبوب. ( از اقرب الموارد ). نبیذ گاورس. و گویند شرابی که از گندم و جو کنند. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). بوزه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . قسمی از آب جو. ( از دزی ج 2 ص 587 ). آب جو. ( نشوءاللغة ص 95 ).
مزر. [ م َ زَ ] ( اِخ ) نام رودخانه ای در مازندران که در شهسوار به دریا میریزد. ( مازندران و استرآباد تألیف رابینو بخش انگلیسی ص 23 و ص 20 ).
مزر. [ م ِ زَرر ] ( ع ص ) خر گزنده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
مزر. [ م َ ] (ع اِ) شراب بوزه . مَرز. (ناظم الاطباء). بوزه را گویند و آن چیزی است مست کننده که از گندم وگاورس و جو سازند و به عربی نبید گویند. (برهان ).
مزر. [ م َ ] (ع ص ) مرد خوش طبع و زیرک . || (مص ) هموارپر کردن مشک و پستی بلندی نگذاشتن در آن . || آشامیدن بجهت چاشنی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || نرم شکنجیدن به انگشت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). شکنجیدن به انگشت . (ناظم الاطباء). || خشم گرفتن بر کسی . || اندک نوشیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || (اِ) نشکنج . (ناظم الاطباء).
مزر. [ م َ زَ ] (اِخ ) نام رودخانه ای در مازندران که در شهسوار به دریا میریزد. (مازندران و استرآباد تألیف رابینو بخش انگلیسی ص 23 و ص 20).
مزر. [ م ِ زَرر ] (ع ص ) خر گزنده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
مزر. [ م ِ] (ع ص ) گول . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گول . احمق . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || (اِ) اصل و نژاد هر چیزی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد)(آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بوزه و شراب ذرت و جو. (ناظم الاطباء). بگنی ارزن و جو که به عربی نبید خوانند. (آنندراج ). بگنی ارزن و جو. (منتهی الارب ). شراب جو و گندم و حبوب . (از اقرب الموارد). نبیذ گاورس . و گویند شرابی که از گندم و جو کنند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). بوزه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) . قسمی از آب جو. (از دزی ج 2 ص 587). آب جو. (نشوءاللغة ص 95).
گویش مازنی
/mazar/ نام رودخانه ای در تنکابن
نام رودخانه ای در تنکابن
کلمات دیگر: