گلنگ

نام طایفه ای در جنوب شرقی فارس و شمال هرمزگان
اصل آن�گله لنگ�بوده؛یعنی طایفه ای عشایری که در مقطعی گله هایشان لنگ بوده است.

به گفته قدیمیهاخان بزرگی بوده دارای گوسفندان فراوان که گوسفندان دراثربیماری لنگ شدن معروف شدبه گله لنگ

در غرب و شرق بندرعباس و جنوب فارس طائفه هایی زندگی می کنند که از قدیم الایام آنها را به خاطر لهجه و استفاده زیاد از حرف گاف در پس و پیش کلمات آنها را گلنگ نامیده اند در لهجه بندری گل یا گلن یعنی باره ، تکرار و دوباره و گاف آخر معرف خود حرف گاف است امروزه هم در محله هایی در بندر عباس مانند سورو ، خواجه عطا و شهرک شقو ( شغو ) این لهجه رایج است آنها برویم را برنگ و بیاییم را بیانگ و بسیاری کلمات و قفلهای دیگر که به گاف ختم میشود

واژه گلنگgaleng به معنای چوبی است که در سوراخ استخر قرار می دهند تا جلو رفتن اب را بگیرد