چهار حقیقت شریف (سانسکریت: चत्वारि आर्यसत्यानि catvāri āryasatyāni) را آموزه اصلی سنت بودایی دانسته اند که قالبی مفهومی برای تمامی اندیشه های بودایی به دست می دهد. این چهار اصل، سرشت رنج (dukkha)، علت آن، توقف رنج، و راهی که به گسست از رنج می انجامد را توضیح می دهند.
The Enc. of Eastern Philosophy and Religion, Shambhala, ۱۹۹۴.
جعفری، ابوالفضل: راه هشتگانه. در نشریه «هفت آسمان». ۱۳۸۱ شماره ۱۶
Schumann, Hans Wolfgang (1997), Boeddhisme. Stichter, scholen en systemen. Rotterdam: Asoka
درک چهار حقیقت شریف، هسته اصلی آموزه بودا را تشکیل می دهد.
این چهار حقیقت شریف عبارتند از:
ویژگی رنج، یکی از سه نشانه هستی trilakṣaṇa است. دوکَه، نه تنها بر رنج به معنای احساس های ناخوشایند دلالت دارد، بلکه اشاره است به هر چیزی، چه مادی و چه روانی، که مشروط است، و دستخوش پیدایش و از میان رفتن است، و شامل پنج انبوهه skandha است، و حالت رهایی نیست. پس هر لذت معرفتی رنج است زیرا دستخوش پایان یافتگی است.
The Enc. of Eastern Philosophy and Religion, Shambhala, ۱۹۹۴.
جعفری، ابوالفضل: راه هشتگانه. در نشریه «هفت آسمان». ۱۳۸۱ شماره ۱۶
Schumann, Hans Wolfgang (1997), Boeddhisme. Stichter, scholen en systemen. Rotterdam: Asoka
درک چهار حقیقت شریف، هسته اصلی آموزه بودا را تشکیل می دهد.
این چهار حقیقت شریف عبارتند از:
ویژگی رنج، یکی از سه نشانه هستی trilakṣaṇa است. دوکَه، نه تنها بر رنج به معنای احساس های ناخوشایند دلالت دارد، بلکه اشاره است به هر چیزی، چه مادی و چه روانی، که مشروط است، و دستخوش پیدایش و از میان رفتن است، و شامل پنج انبوهه skandha است، و حالت رهایی نیست. پس هر لذت معرفتی رنج است زیرا دستخوش پایان یافتگی است.
wiki: چهار حقیقت شریف