مختصات: ۳۶°۵۹′۴۰″شمالی ۴۵°۲۸′۲۸″شرقی / ۳۶٫۹۹۴۴°شمالی ۴۵٫۴۷۴۴°شرقی / 36.9944; 45.4744
گاه شمار تاریخ ایران از غارنشینی تا ظهور هخامنشیان
فهرست آثار ملی ایران
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
تپه حاجی فیروز مربوط به ۵۵۰۰ قبل از میلاد است و در شهرستان نقده، بخش محمدیار، دهستان حسنلو، واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۹۰۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ظرف شراب متعلق به حدود ۴٬۵۰۰ سال پیش از میلاد در تپه حسلنو نقده به عنوان نخستین وسیله شراب سازی موجود در دوران نوسنگی کشف گردید. از مهمترین آثار این تپه باستانی جام طلای حسنلو می باشد که از آثار باستانی ارزشمند ایران است.
تپه حاجی فیروز محوطهٔ کلیدی دوران نوسنگی در درهٔ اوشنو-سولدوز است که با فرهنگ حسونا (en) در میانرودان همزمان بوده است.مانند دیگر محوطه های معاصر در ایران، حاجی فیروز روستایی کوچک با خانه های تک خانواده ای (خانوادهٔ هسته ای) بوده است و ساکنان آن مردگانشان را در زیر کف همان خانه ها دفن می کرده اند.در کل ۱۸ بنای چهارضلعی، هر یک به مساحت بین ۲۷ تا ۳۸ مترمربع، در حاجی فیروز یافت شده است. تیغه ای کوتاه این خانه ها را به دو بخش تقسیم می کرده که یکی (که جزئیات تمیزتر و تزئینات داشته) برای زندگی و دیگری برای کار و فعالیت به کار می رفته است. دیوارها از خشت های نامنظم به ضخامت ۴۰ سانتی متر ساخته شده اند و در ضلع شرقی ساختمان ها (جهت وزش بادِ غالب)، دیواره ای کوتاه و بدون سقف قرار دارد. جهت درهای ورودی نیز برای دوری از باد غربی به سمت شرق بوده است.سقف بناهای حاجی فیروز احتمالاً مسطح و از لایه های نی و گل بر روی تیرهای چوبی کوچک بوده است.
گاه شمار تاریخ ایران از غارنشینی تا ظهور هخامنشیان
فهرست آثار ملی ایران
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
تپه حاجی فیروز مربوط به ۵۵۰۰ قبل از میلاد است و در شهرستان نقده، بخش محمدیار، دهستان حسنلو، واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۹۰۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ظرف شراب متعلق به حدود ۴٬۵۰۰ سال پیش از میلاد در تپه حسلنو نقده به عنوان نخستین وسیله شراب سازی موجود در دوران نوسنگی کشف گردید. از مهمترین آثار این تپه باستانی جام طلای حسنلو می باشد که از آثار باستانی ارزشمند ایران است.
تپه حاجی فیروز محوطهٔ کلیدی دوران نوسنگی در درهٔ اوشنو-سولدوز است که با فرهنگ حسونا (en) در میانرودان همزمان بوده است.مانند دیگر محوطه های معاصر در ایران، حاجی فیروز روستایی کوچک با خانه های تک خانواده ای (خانوادهٔ هسته ای) بوده است و ساکنان آن مردگانشان را در زیر کف همان خانه ها دفن می کرده اند.در کل ۱۸ بنای چهارضلعی، هر یک به مساحت بین ۲۷ تا ۳۸ مترمربع، در حاجی فیروز یافت شده است. تیغه ای کوتاه این خانه ها را به دو بخش تقسیم می کرده که یکی (که جزئیات تمیزتر و تزئینات داشته) برای زندگی و دیگری برای کار و فعالیت به کار می رفته است. دیوارها از خشت های نامنظم به ضخامت ۴۰ سانتی متر ساخته شده اند و در ضلع شرقی ساختمان ها (جهت وزش بادِ غالب)، دیواره ای کوتاه و بدون سقف قرار دارد. جهت درهای ورودی نیز برای دوری از باد غربی به سمت شرق بوده است.سقف بناهای حاجی فیروز احتمالاً مسطح و از لایه های نی و گل بر روی تیرهای چوبی کوچک بوده است.
wiki: تپه حاجی فیروز